Poeta e escritor
Artigos
O vindeiro luns 20 de xaneiro visitan A Catapulta o humor, a poesía e a música do dúo Columna Vegana.
Poderá seguirse en directo a partir das 19.30h en Youtube e Twitch.
Se queres catalos previamente, déixoche a súa actuación nas Miudiño Sessions da Regueifa.
O vindeiro luns 16 de decembro ás 19.30h [cambio de data: non será o 2 de decembro] recibo na Catapulta a poeta e escritora Rosalía F. Rial.
Ademais dunha persoa magnífica, Rosalía conta cun talento tremendamente expansivo, polo que teremos ocasión de falar de poesía, pero tamén de música, teatro, propostas performáticas e mil derivadas máis.
Poderase seguir en directo a través das canles de Youtube e Twitch de El Salto.
Spotify é unha empresa sueca fundada en 2006, está dispoñible en máis de 180 países e en 2023 despediu uns 200 empregados.
Reúno aquí a 20 artistas que non teñen ningún disco ou aos que lles faltan traballos destacados en Spotify. Sei que non vén a conto escribir este post a estas alturas do conto, pero tamén sei que cada un pode facer o que lle pete.
—Hai máis artistas e proxectos galegos que non están en Spotify?
Si.
—Son estes os máis relevantes entre os que non están?
Non.
—Entón, isto está só baixo o teu criterio e non lle podemos dar máis relevancia que un pequeno exabrupto de sobremesa?
En efecto.
Con respecto a cada banda, indico onde podes encontrar a súa música, recomendo unha canción que podes probar para ver se che mola o que fai e tamén algúns artistas e proxectos relacionados, xa sexa porque participan deses grupos, porque formaron parte da mesma escena ou porque comparten lacena na miña cabeza (subxectividade innecesaria).
Para pechar esta pesada introdución non solicitada, dicir que para esta publicación, ademais de tirar de memoria, resultaron moi valiosas fontes de consulta como Hip Hop en Galego, GZMúsica, La Fonoteca e canles de Youtube como as de Empuje.net, a da extinta Sala Super 8, a de kunkeiro69 ou a de indesexable. Se non as coñeces, mergúllate nelas e seguro que atopas algo que che cunde.
O futuro do pretérito feito rap. Fluzo é unha delicatessen.
As letras e voces principais do Hevi e as bases de Javi conforman unha educación emocional a medio camiño entre a carriza e o transistor.
Os músicos de Xenreira nutriron algúns dos proxectos máis interesantes das últimas décadas.
O seu disco Érguete! contou coa produción de Kaki Arkarazo (Negu Gorriak, Banda Bassotti, Lamatumbá, Os Diplomáticos de Montealto…) e ten temazos que son himnos, pero o peche co “Mesmo berce, mesma loita” é ouro puro.
Se meteses dentro do motor dunha motoserra os Dead Kennedys, os Lendakaris Muertos e a obsesión pola figura do condutor de autobús máis divertido da costa (Juan, condutor feliz), o resultado serían os John Happy Driver.
Foron responsables dalgúns dos concertos máis divertidos da década de 2010.
É un feito demostrable cientificamente que Samesugas contan coa mellor voz do rock feito en Galicia. Aínda que teñen varios discos en Spotify, non están alí xoias como o Alá vai! ou o Machine in your brain.
A nivel persoal só dicir que sempre tiven unha obsesión coa canción “Muito para ti” (basten como exemplos “Furacán”, de Terbutalina, ou “Devil’s Ride”, de Thee Blind Crows).
Nesta banda había reunido un talento creativo como en poucas ocasións se ten visto. O resultado? O verdadeiro gastropunk.
En Spotify poderás encontrar a colaboración que fixeron para o disco tributo aos Resentidos. Que tema escolleron? “Minúsvalida”. Xogo, set e partido.
A obra do Leo é tan ampla e diversa que merecería un post en exclusiva para el.
Aquí só reparo na súa obra en solitario, un prodixioso periplo do punk ao blues-folk, sempre co seu selo de autor tenro e montaraz.
En Spotify hai 300 artistas e bandas que se chaman Wisdom e ningunha é esta banda de metal extremo de Ferrolterra.
Son responsables dalgunhas das mellores letras e dos conceptos máis ferintemente divertidos do noroeste peninsular, como “Escuadrón de Patexos” ou “Embalsamado en seme de porco”.
Antes do éxito de Biba Dupont, Helga e Xalo crearon este interesantísimo proxecto de electrónica.
O seu disco Vagalú é unha pequena xoia que, por certo, conta con baterías e percusión de Pulpiño Viascón.
Descubrinos a través do seu disco Almas da noite e flíparonme os temas e o coidado de certos arranxos, como a intro de high-class de Antonio na batera de “Pechando a noite”. De feito, creo que sobre iso foi a primeira conversa no Malas Pécoras de Compostela cando el estaba comezando con Familia Caamagno e nós estabamos buscando con Terbutalina tocar en calquera sitio, pero isto son historias de pureta que non veñen a conto.
Xunto cos Samesugas, penso que son a banda que mellor adaptou ao galego a sonoridade da lingua xermánica hexemónica, aproveitando todo o xogo das agudas; mesturado cunha sonoridade que, persoalmente, me remite ao rock escandinavo de comezos de século XXI.
Na época na que aínda era lícito levar camisas de flores ás churrascadas, era imposible non pinchar o “Churrasco” dos Juanito Broders en canto a carne comezaba a crepitar sobre as ascuas.
Da mellor música para probar os graves do teu equipo estereofónico.
Unha das miñas bandas galegas favoritas dos últimos anos, senón a favorita. Composicións evocadoras, onde épica e lírica conviven con mestría.
Baste para corroborar a miña devoción, que as súas cancións son a banda sonora da Catapulta.
Quitando os discos que sacaron co selo Matapadre (Cada can que lamba o seu carallo e O corenta e oito nomes do inimigo), os discos e EPs de Malandrómeda non están en Spotify.
Quizais a banda máis respectada por calquera que algún día quixo escribir dúas liñas que rimasen.
Quique, Cris e Rafa Anido.
Punk, ruído e punk.
Moi punk.
Todo o punk.
O punk.
Todo o mundo sabe que Cerceda é berce de talento musical; non imos descubrilo agora. Con todo, o caso de Xenderal é especial: unha proposta diferenciada, un pericia única e mensaxe positiva ben definida.
Os grupos de nicho, que afondan decididamente nunha única temática, flípanme. É o caso de U.F.F. (Un Firme Fracaso), conxunto feito por e para skaters, con temas como “Comebolsas del patín” ou “Sin eje”.
Un bulldozer é unha máquina de gran potencia, cunha peza metálica dianteira que se abre camiño levándose a todo o que pilla por diante.
Pois iso.
Hai varios focos sen os que non podes achegarte ao punk en Galicia no século XXI.
Un deles, sen dúbida, é Esteiro, onde proxectos como Razzia, Metralla ou os mencionados John Happy Driver expresaron artisticamente o que non se sabía que había alí.
Surf e bailoteo, comandados por Leiro/Leroy/Gershon, antigo compañeiro de pupitre que, ademais dun guitarrista da hostia, sempre foi das persoas máis divertidas que coñecín.
Ía contar que eu fora probar a tocar o baixo con eles cando estaban formando a banda, pero non o vou contar.
Ter o considerado primeiro videoclip da historia do hip hop en galego sería suficiente para falar da relevancia de Fo-di e Barbaconna, pero a sensación de revelación cando comezas a escoitar cada un dos seus temas convérteos en imprescindibles.
Despedida e bonus track!
Vou despedindo este artigo con esta canción do portugués Fausto. Se ben a maior parte da súa discografía está en Spotify, xusto non encontrarás o seu Madrugada dos Trapeiros que inclúe este “Uns vão bem e outros mal” que é un tesouro.
E, antes de pechar, só dúas consideracións
A primeira: non é obrigatorio estar en Spotify, ao igual que non é obrigatorio estar en ningunha plataforma. Pode semellar obvio, pero cadaquén é moi libre de manexar a súa obra como quere. Un dos motivos de escribir este artigo foi que en moitas conversas vin como outras persoas descoñecían aquilo que non estaba en Spotify ou mesmo se negaban a buscar o que non estivese na plataforma. Por favor, non sexamos preguiceiros.
A segunda: insisto en que faltan moitas e moitos artistas nesta listaxe. Busca, investiga e, sobre todo, comparte. Tes como me contactar se che apetece.
Se queres, tamén podes subscribirte á miña newsletter onde, entre outras cousas, tamén vou compartindo o que escribo no blog ou bandas e discos que vou descubrindo.
Os meses concaténanse como as formigas devecendo o polo de limón caído na beirarrúa diante da clínica oncolóxica. Logo da visita de Esther F. Carrodeguas no mes de setembro, en outubro A Catapulta recibe ao enormérrimo Luix Kaf.
O novo programa emitirase en directo a través das canles de Youtube e Twitch de El Salto o luns 21 a partir das 19.30h.
O 12 de outubro estarei no CS Gomes Gaioso da Coruña recitando forte textos do poemario O único e verdadeiro deus das cousas que están feitas un cristo.
A que hora? Ás 12:30 da matiné e haberá petiscos e un pouco dunha cousa e un pouco da outra.
A Catapulta retoma as súas emisións o vindeiro luns 30 de setembro ás 19.30h coa visita da grandísima Esther F. Carrodeguas. Poeta, dramaturga, directora, actriz performer e unha persoa que admiro moitísimo, será a convidada coa que retomo o inestable pulso do asunto poético dialogado a través de computadoras interconectadas.
Poderá seguirse todo en directo a través das canles de Youtube e Twitch de El Salto.
Non creo que se poida anunciar un recital poético coa certeza coa que Anthony Kiedis solta uns “ding ding, dong dong, ding ding, dong dong, ding ding” no medio de “Around the World”, pero este é un post coa finalidade informativa de anunciar un recital poético con certeza.
O domingo 6 de outubro ás 12 do mediodía (misa) estarei no local da A.C. Gazafellos do Val de Negreira recitando textos do meu último poemario O único e verdadeiro deus das cousas que están feitas un cristo.
A verdade debe ser dita; non vocalizada.
O 18 de agosto participei no Roteiro Poético do Festival Ao Compaz de Saumede, na Bola (Ourense). A anterior frase é totalmente informativa. E cambio de parágrafo.
Dinlle á poesía dentro do forno de pan da aldea, que recuperaran non hai moito e que no mediodía do agosto da Bola supoñía un contraste indescifrable entre os elementos sombra, lume, sol e poesía.
Gratísima experiencia pola que agradezo ao Luix Kaf o convite e a hospitalidade, ao público asistente (moitisimas persoas metidas nun forno de pan aceso no mediodía de agosto da Bola) e á Xandra Táboas (Gravidade 0.0) polo documento audiovisual.
O Festival Saumede Ao Compaz celébrase os vindeiros 17 e 18 de agosto en Saumede (A Bola).
Bob Saget morreu o 9 de xaneiro de 2022 e o domingo 18 de agosto hai un roteiro poético en Saumede.
Bob Saget tiña cardiomegalia e, a pouco que reflexiones sobre a pertinencia de que che informe de que no festival hai un roteiro poético, encontrarás o motivo desta publicación.
O vindeiro 27 de outubro participarei no Festival Internacional de Poesia do Porto.
Participarei nunha das Poetry Talks, un ciclo de conversas que explora a poesía nas súas múltiples facetas, conectando temas sociais, políticos e culturais relevantes. Acompañarei a Esther F. Carrodeguas, Francisca Camelo e Emanuel Madalena.
