Disto que, quince horas despois, caes na conta de que levas todo o santo día cun calceto do revés e non te explicas como é que non andiveches todo o santo día (o pracer da repetición) en círculos como un membro da esquerda parlamentaria; aínda que despois as beirarrúas da Coruña estean cheas de persoas que arresenden (non uso o verbo “cheirar”, nin “ulir”, nin o recomendable “recender”, xa que un “a-” protético e preparoxítono a jodelo) como arresendían os cochitos das Festas do Carme de Muros de 2002, cando xa pagabas as fichas en euros.
E caes na conta de que o calceto do revés si que te levou á casa de Cristo, temporalmente falando.
E disto que… Vaia.
—O gitano deume mal a volta das fichas.
—Home! E daría!
Deixa unha resposta