Hai unhas semanas, publicouse en BiosBardia unha crítica do meu poemario Inflamable.
—Para isto volves ao blog? Para dicir que se publicou unha crítica a un poemario teu de hai 4 anos? Vaia tipo, eh?
—Pe-pe-pero…
Prestoume (e asustoume) caer na conta de que xa pasaran 4 anos desde que lanzara o libro e tamén me lembrou que (hostia!) eu escribía. Con respecto ao artigo, alén das moitas boas palabras con respecto á obra (agora escribo palabras como “alén”), creo que, sobre todo, estou de acordo nas eivas que o autor da crítica encontra no poemario.
—¿Qué dices, Samuel? Volves escribir un artigo no blog só para dicir que estás de acordo nos puntos negativos dunha crítica da túa obra?
—Si, para iso, para garantisar la gobernabilidá y para alguna cosita más. Le o seguinte parágrafo.
A coña é que xa levaba con ganas de retomar a poesía (ahá!) e teño algo en mente para os vindeiros meses. Un proxecto que me podería prestar (diría yo) tanto como o de escribir un poemario a semana ou o de escribir poemarios a manopla.
Sempre que escribo “parágrafo”, realmente estou pensando “párrafo, párrafo, párrafo”.